Week 10

Feest op zijn Afrikaans
11 mei 2014

Vrijdag was een leuke afsluiter van een productieve week. Alleen jammer dat het die dag baie geregend heeft. Ik was nog geen vijf minuten wakker of ik hoorde al de harde regen tegen mijn raam. Het levende bewijs, dat het heel hard aan het regenen was, kregen we van Lea. Lea is de poetsvrouw van Charlene en die ochtend kwam ze helemaal doorweekt het huis binnen. Ze had geen paraplu bij. Je kon letterlijk haar kleren uitwringen, we hadden zo medelijden met haar dat we haar kleren meteen in de droogtrommel stoken en haar een kopje koffie gaven. Ze was zo gelukkig!

Nu doordat het die ochtend heel hard geregend had, waren er ook super veel kleuters en leerlingen niet naar school gekomen. De helft van de kleuterklassen waren leeg, wat dus ook wou zeggen dat de helft van de tafels in de kleuterklassen leeg waren. Leentje en ik zagen dus de ideale kans om al te starten met het schilderen van enkele tafels. Want we kunnen technisch gezien alleen maar schilderen, wanneer het de dag nadien geen school is. De tafels moeten te lang drogen!
Maar eerst gingen we ons godsdienstmomentje ‘die eekhoorn dat nie wou deel nie!’ a.d.h.v. het stokpoppenspel eerst nog in de overige klassen gaan spelen. Het was leuk om te ervaren hoe elke klas anders reageert en om te zien in hoever ze interactie gaven. De ene klas al meer dan de andere, waardoor we soms echt moeite hadden om verder te spelen. Sommige kleuters konden echt super reageren op onze vraagjes en bleven maar verhalen vertellen! Tot zelfs het lachend toe. GE-WEL-DIG!

We wouden graag wat klassen samennemen en met hen enkele spelletjes spelen, maar de juffen hadden liever dat de kleuters hun eigen knutselwerkjes eerst verder afwerkten. Natuurlijk de grootste reden van al was eigenlijk, dat ze heel graag wouden dat hun tafels geschilderd werden en het liefst zo snel mogelijk. Dus startten Leentje en ik van half 11 tot 14u00 in de namiddag met schilderen. Onze rugjes deden pijn van zoveel te schilderen en goed door te werken. Alle juffen waren zeer blij en vonden ons initiatief fijn! -) Wat zou je willen als je tafels geschilderd worden met gratis verf en je moet het zelf niet doen! Maar ik deed het met plezier, zo hebben we op een kleine manier ons steentje ook bijgedragen in Klapmuts Primary.

Tijdens het schilderen kwam juf Juaniva en Belinda dikwijls vragen of ik klaar was voor het feestje ‘s avonds. ja jullie horen het goed, er was een feestje. Verrassingsfeestje voor Sien haar 21ste verjaardag! 

Er kwam iemand braaien. En niet zo maar braai, SPITBRAAI: schaap aan ’t spit! Niet meteen mijn favoriete maaltijd, maar het was wel een leuk initiatief van Sien haar ouders en Charlene. Alle kleuterleidsters van Klapmuts waren uitgenodigd en wat familie van Charlene. Het was een gezellige – luide – feestvolle – energieke boel. De kleuterleidsters kunnen wat van feesten, maar ze waren ook wel al snel onder de indruk van de Belgische dance-skills. 
Sien was zeer blij met haar feestje en had het totaal niet verwacht! Iedereen heeft genoten en het was fijn om voor een laatste keer allemaal samen te zijn met de studenten. 

Zaterdag moest ik afscheid nemen van Tom en Anouk, zij waren blijven slapen omdat hun ‘ouders’ niet konden blijven voor het feestje en het te laat vonden om hen die nacht nog te halen. Zij waren de tweede waar ik al afscheid van moest nemen. De nacht ervoor van Sien en Ruth en nu van hen. 
Het gaat gewoon VEEL TE SNEL. Nog welgeteld zes dagen en ik ben terug thuis. Ik kan het nog niet geloven … deze ervaring is te mooie en te snel voorbij gegaan!


Die dag hebben we allemaal flink doorgewerkt voor school, want ook de laatste week willen we alles van onszelf geven. Met de openhaard aan, onder een dekentje en een lekkere warme chocomelk kon ik er tegen aan. -) Uhuuuuum, Afrika is niet meer Afrika zoals in het begin van men reis. 16 - 20° C MAX! Je gaat het wellicht niet kunnen geloven, maar het is zo jammer genoeg … 







Omdat we toch eens buiten wouden zijn, zijn we ’s avonds lekker gaan eten. Want de hele dag werken en binnen zitten kan op de duur wel deprimerend zijn.

Vandaag ben ik voor de allerlaatste, maar echt voor de allerlaatste keer een op stap geweest in Zuid-Afrika. Chimène en Angelique, blijven een weekje langer samen met Tom en Anouk en besloten om thuis te blijven en verder te werken voor school. Aangezien Leentje en ik al binnen zes dagen naar huis moeten, wouden wij nog graag eens iets zien van dit ADEMBENEMEND land.

Charlene en Steven namen ons mee naar ‘Tygervalei’. Een immens groot winkelcentrum in Durbanville. Daar heeft Charlene haar eens goed laten gaan, tot Steven er ‘koekoes’ van werd! Zij kocht kleren en schoenen, dus besloot hij maar om een zaagmachien te kopen voor hout mee te zagen!
Maar niet alleen een winkelcentrum stond deze middag op de planning, ook het casino! Voor de eerste keer in mijn leven ben ik een casino geweest. En wat voor een. Het leek net alsof ik een film was. Een groot huis met daarin een bowling, ijspistes om te schaatsen, parcours om te karten, roetsjbaan, paardenmolen, 1000e poker- goktafels, drie bioscopen, lunaparken enz. met goud aan de muren en fluwelen bekleding. Ik heb mijn ogen uitgekeken! 

We konden het natuurlijk niet laten om een spelletje te spelen … Neen geen gokspelletjes, daarvoor zag het er iets te serieus uit aan de tafels. Maar een spelletje bowling! Grappig en leuk was het in ieder geval.

Deze avond was een gezellige familieavond om dit weekend mooi af te sluiten. Men laatste weekend in Zuid-Afrika zit erop. Ik weet dat ik in herhaling val, maar ik kan het echt niet geloven. Ik ga echt met pijn in men hartje vertrekken naar België toe. Niet alleen van dit land moet ik afscheid nemen, maar van een tweede leven met een tweede familie: Steven en Charlene en de mede-Afrikaantjes. 

Slaapzacht, want ik moet morgen fit zijn om te starten met de eerste bewegingsopdrachten met de kleuters i.f.v. mijn thesis. STRESS en SPANNEND!


Liefs, Melissa

Ook de ‘Klap’ kan er wat van
8 mei 2014

Eerst en vooral sorry dat ik gisteren niets gepost heb, maar eigenlijk viel er niet veel te vertellen.
Gisteren was het nationale stemdag en daardoor had ik een dagje ‘vakantie’. Nu ja een dagje ‘vakantie’, eerder een dag om al mijn papierwerk eens op orde te steken en in orde te maken! Want kleuteronderwijs is helaas niet alleen knutselen.

Omdat we vandaag zelf moeten koken (lekkere spaghetti), moesten we gisteren eerst naar de ‘mall’ om inkopen te doen. Het was ook de ideale moment, voor de verandering, om de winkels eens te checken. Dit gepaard met een lekkere rustpauze!   

















Om van de laatste dagen te genieten in het koude Zuid-Afrika (het is sinds 1 mei officieel winter geworden en het is nu 17 à 16 °C brrrrrrrrrr) heeft papa Steven me meegenomen om de paarden op Anura te gaan vangen. Natuurlijk stelde ik me al een heel avontuur voor, maar dat was het niet zo. Het waren maar twee paarden en zeer tamme. Het was dus niet zoals in de western films! 








Vandaag was het alweer een dagje in juf Fiella haar klas. Ik had prentjes gemaakt om de kleuters de dagen van de week beter aan te leren met mijn versje, maar ik was ze in al mijn drukte deze ochtend vergeten. Dus was het dan maar zonder de prentjes. Tot grote verbazing konden ze de kernwoorden nog goed mee opzeggen. De volzinnen van het liedje niet, maar is normaal zeker aangezien er een vakantiedag tussen zat. Morgen moet ik dus zeker zien dat ik ze mee heb, het is nog op tijd denken jullie maar beter laat dan nooit niet waar!

Leentje en ik wouden graag ons godsdienstmomentje ‘die eekhoorn dat nie wou deel nie!’ ook hier in Klapmuts eens uitproberen in de graad R klassen. Dus begonnen we met de klas van juf Fiella en nadien bij juf Belinda. De andere klassen komen morgen aan de beurt. Het ging goed en we kregen meer interactie en reactie van de kleuters hier, dan in Paarl. Kei leuk dus! Het was wel zeer eenvoudige vraagjes stellen, want wij gebruiken altijd mooie Afrikaanse woorden en de kleuters spreken eerder dialect Afrikaans.

Nadien zei juf Fiella tegen me: ‘Ons ga naar die saal toe’. YES, want ik zat al te wachten wanneer het hier eens ging gebeuren. Niet alleen de leerlingen, maar ook de kleuters moeten naar de ceremonie. Ik vond het persoonlijk wel indrukwekkend. Terwijl iedereen de zaal langs vier ingangen kwam binnen stromen, stond het schoolkoor al uit volle borst te zingen. Ik voelde me eerlijk gezegd wel wat klein tussen al die zwart- en bruinkinderen en leerkrachten.  

Nadat iedereen gezongen had, was het tijd voor mnr. Frans zijn zegje te doen. Hij hamerde er nogmaals op dat hij niet wil dat nog één kind te laat naar school komt. Hij gaf eerder de kinderen een preek over dat ze hun goed moeten gedragen, mooi moeten kleden en verzorgen, hun best moeten doen om goede punten te halen enz. Doordat het deze week inspectie is, loopt hij heel gestresseerd en is hij bang dat ze hem daarop gaan afrekenen doordat kinderen nog altijd steeds te laat naar school komen en niet doen wat van hen gevraagd wordt. Een geluk dat hij niet alleen de slechte zaken aanhaalde en dat hij toch nog met een positief woordje afsloot. Ook de dominee las een stuk voor uit de Bijbel en gaf voor welgeteld 20 minuten opnieuw wijze raad aan de kinderen. 

Het is dus zeker anders dan in Klein Boishaai. Daar werd er iets meer gezongen en eigenlijk moest de directeur daar nooit een ‘preek’ geven. Wel logisch langs een kant, want de kinderen daar zijn beleefder dan sommige in Klapmuts. Het is er dan ook een andere ingesteldheid en andere geschiedenis! Ook werden er daar alleen maar prijzen uitgereikt en sportuitslagen meegedeeld.

Wanneer het gedaan was met de ceremonie, konden we terug gaan naar de klas. Daar moesten de kleuters opnieuw verder werken van juf Fiella. Ik vind haar echt een goede kleuterleidster, maar wat me eigenlijk al elke dag opgevallen is, is dat zij heel veel de kleuters laat werken aan de tafels. Je merkt echt dat ze hun energie kwijt moeten. Ze zijn niet meer echt betrokken en kunnen niet stilzitten. Ik stelde haar dus voor of ik met de kleuters die al klaar waren met hun werkje ik niet even buiten mocht om wat te bewegen of een spelletje te spelen. Maar dat vond ze niet zo een goed idee, want het zag er zeer grijs en bewolkt uit buiten! Ik vond het zonde …

Eens de school gedaan was ging ik meteen aan de slag met het afnemen van enkele interviews bij de kleuterleidsters (dit is voor mijn thesis). Eindelijk krijg ik ook morgen de lijstjes met de namen van kleuters op, waarmee ik volgende week aan de slag kan gaan om te bewegen. Zeven groepjes ga ik hebben, want alle zeven kleuterleidsters willen dat ik met de motorische zwakke kleuters beweeg.

Ziezo jullie kunnen lezen dat eigenlijk mijn twee laatste weken, de drukste zullen zijn! Maar dat vind ik helemaal niet erg, want zo krijg ik echt het gevoel dat ik hier iets beteken en dat ik hen kan helpen. Want dat is de reden waarvoor ik hier tenslotte ook o.a. ben natuurlijk!
Morgen gaan we opnieuw na school aan de slag met het schilderen van tafels. We zullen snel moeten werken, want we hebben nog heel wat klassen voor de boeg. Maar nu moet ik jammer genoeg al stoppen met schrijven, doordat ik samen met de andere meiden eten moet maken!
-) Het bloggen begint stilletjes aan wel zijn tol te eisen. vandaar dat ik vandaag dus niets ga nalezen, maar gewoon BAM ga posten! 


Baie donkere gryse groetjies uit Afrika!




Gelukkig in Klapmuts Primary
7 mei 2014

Deze ochtend kreeg ik mijn oogjes moeilijk open! Door altijd zo laat te gaan slapen, wordt het er elke ochtend niet beter op …

De kleuters waren al zeer nieuwsgierig toen ze mij zagen aankomen met mijn vertelplaten. Meteen stapten ze uit hun rij om te komen kijken. Ik had ook een plastic zak mee met herfstbladeren. Juf Fiella was al enthousiast over mijn vertelplaten en vond het ‘baie oulik’. Normaal gezien ging ik een wiskunde spelletje aanbieden waarbij kleuters het aantal juiste herfstbladeren moest nemen zoals op een prent stond. Maar doordat juf Fiella me ook al meteen vertelde dat de inspectie vandaag bij haar in de klas kwam, besloot ik om dit lesje donderdag te geven. De herfstbladeren die ik al meehad heb ik al aan haar gegeven en kon ze als versiering op haar thematafel leggen. Ze vond dit een zeer goed idee en was blij met het visueel concreet materiaal. Tijdens haar eigen wiskunde activiteit heeft ze er zelf gebruik van gemaakt! ‘baie baie dankie juffrou Melissa’ kreeg ik meermaals te horen. 


Tijdens het onthaal kreeg juf Fiella bezoek van juf Juanive en Kirby, zij hadden enkele vragen geloof ik over het thema. Nu vond ik het wel jammer, want juf Fiella ging net iets doen met haar klaspop Myoli. Deze pop heeft ze van Nathalie, de Belgische studente vorig jaar, gekregen. Ik was zeer benieuwd, maar heb helaas niet veel kunnen zien. Juf Fiella duwde Myoli in mijn handen en vroeg of ik niet de dagen van de week en het weer met de kleuters wou doen. -) Euh JA ZEKER! Nu moet ik toch wel even toegeven dat het wennen was om met een handpop les te geven. Peace of cake zouden jullie denken, maar helaas pindakaas is dat helemaal niet waar! Je moet de kneepjes van het vak kennen om goed poppenkast te spelen en de aandacht van de kleuters te houden. + het is ook al een tijdje geleden dat ik poppenkast gespeeld had.
In mijn beste Afrikaans begon ik eerst met mezelf voor te stellen aan Myoli, want zij wist nog niet wie ik was. Met een leuk grapje kon ik hen aan het lachen brengen en zo was de start gezet. Ondertussen was ik al vergeten dat de andere juffen eigenlijk op mij stonden te kijken. Niet alleen de kleuters lachten, maar de juffen ook. Het was fijn om een complimentje van hen te krijgen. 

Samen met Myoli overliepen we de dagen van de week. Ik blijf het steeds raar vinden dat de kleuters starten met zondag i.p.v. op een maandag. Ook het liedje dat ze telkens opzeggen over de dagen van de week is zo saai en helemaal niet leuk. Ik besloot om voor hen eens het versje op te zeggen, zoals in de andere klas heb gedaan met Leentje. Enkele kleuters konden er iets van onthouden, maar niet veel. Logisch ook want het waren puur woorden wat ze moesten onthouden en ik had ook geen prenten bij om visueel de link te leggen. Ik heb de indruk dat veel kleuters al goed weten welke dag we zijn, buiten op uitzonderingen na natuurlijk. Maar ik blijf erbij dat het steeds gemakkelijker zou zijn, voor diegene die het nog niet zo goed weten, om visueel prenten bij de gekleurde flessen te hangen. Dit heb ik na school ook voorgesteld een juf Fiella en zij vond het een goed idee. Ze vroeg me of ik haar het versje in het Afrikaans ook niet wou geven, zo kunnen we het hen samen aanleren zei ze. -) Ik vind het een zeer leuk idee!!

Hierna nam juf Fiella de klas terug over en net op tijd want daar was mevr. Niemand al! Grappige naam niet waar? Mevr. Niemand, zo heet de vrouw van de inspectie. Ik had eerst niet door dat het al de inspectie was, omdat zij juf Fiella een knuffel gaf en eigenlijk nogal zeer familiaire was. Toen ik mezelf even voorstelde verschoot zij dat ik helemaal uit België naar hier kwam. Ze vond het een mooi initiatief en stap om voor zo een land als Zuid-Afrika te kiezen.
Ze settelde zich aan de bureau van juf Fiella en begon haar te observeren. Ik vind dat zij dat goed gedaan heeft, ik merkte helemaal geen zenuwen. Tenzij zij het heel goed kon verbergen natuurlijk.
Ik mocht nog steeds tijdens de inspectie een tafel begeleiden. Aan de tafel moesten de kleuters een wiskunde oefening doen met herfstbladeren. Groepjes maken van drie, omdat het cijfer drie nieuw werd aangebracht deze week. Natuurlijk hadden de kleuters al gauw gezien met enkel een groepje maken van drie. Ik liet hen dan maar classificeren en seriëren. Ondertussen haalde mevr. Niemand me weg van bij de tafel. Zij wou me complimenteren over hoe goed ik het niet doe met de Afrikaanse taal. Nu van mezelf vind ik eerlijk gezegd dat het nog niet zo goed is en dat ik soms echt moet zoeken over mijn woorden, maar bon altijd leuk wel om te horen van een echte Afrikaanse vrouw. -) Iets wat ik niet snel zal vergeten over Zuid-Afrika is hoe gastvrijheid en vooral vriendelijk de mensen hier niet zijn. Ze zijn alles oprecht dankbaar en zijn blij met het minste en het kleinste dat je doet. Iets wat België van kan leren!! Ze zeggen hier altijd dat het de zon is dat je gelukkig maakt en misschien zit daar wel waarheid in. Want in België is er niet zoveel zon, warmte en vooral mensen zoals hier in Zuid-Afrika. Ze appreciëren alles was je doet en dat is echt fijn. Alleen daarvoor zou je hier blijven!

Op het einde van de dag was het tijd om mijn verhaal aan de kleuters te vertellen. Juf Fiella had hen allemaal op een rijtje voor mij klaargezet op de mat zodat ik kon beginnen. Tijdens mijn verhaal kwam mevr. Niemand terug de klas binnen. Met haar iPad trok ze foto’s van me met de vertelplaten. Toen ik het zag begon ik al helemaal rood te worden, één kleuter onderbrak mijn verhaal om mij te vragen ‘juffrou hoekom word jy rooi?’. Ik dacht ‘ouh neeeeeeeeeen’. Dat moet je nu eens niet zeggen tegen mij want dan word ik nog roder. En uiteraard roder werd ik! Juf Fiella en mevr. Niemand moesten ook eens lachen. ‘Belgische studenten es oulik’, en met dit complimentje sloot ik mijn dag in Klapmuts Primary goed af!

-) Ondertussen had juf Fiella mijn fototoestel ook eens grondig uitgetest! 'Baie dankie!' ;)

Na school zijn Leentje en ik begonnen met de eerste tafels te schilderen in juf Juaniva haar klas. Natuurlijk waren we niet slim geweest, want we hadden niet genoeg verfborstels mee om beide te schilderen. We schakelde de hulp in van de werkman ‘Oum Franky’. Hij gaf ons een betere verfborstel en verf in een bakje. Hij was zo snel dat hij bovenop het blauwe kleur, rode verf goot. ‘I make nice colors for you girls. You can see a little bit blue en a little bit red. Isn’t it nice?’! NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEN want het is vuil bruin nu … Manneke, wij hebben gelachen! Een geluk dat we vrijdag de paar tafels kunnen herschilderen.


Toen we eindelijk naar huis konden gaan zagen we achter de containerklassen een grote zwarte rookpluim. Eén van de huizen uit de township stond in brand. Doordat dit net naast de school was, kon ik alles zeer goed zien. Alle huizen staan er zo dicht opeen gebouwd dat het vuur snel kon verspreiden. De brandweerwagens bleven maar komen! 
Geen lekker gevoel … 






Morgen is het nationale stemdag en moet ik dus niet naar school. Lekker dagje thuis denken jullie wellicht, maar dat is een goede grap. Morgen opnieuw werkdag!

Deze avond wouden het wat rustig aandoen, maar aangezien wij toekomstige leerkrachten zijn staat dat niet onze woordenboek.

Via deze link kunnen jullie ook alle foto's eens bekijken die de leerlingen hebben getrokken met een wegwerpcamera. Zij kregen de opdracht om gevaren bij hun huis te fotograferen. Op basis van één les 'fotografie' legden ze deze beelden vast.  http://www.pinterest.com/melissarottiers/gevare-deur-die-o%C3%B6-van-n-kind/

Lekker slaap julle en soete drome!
Liefs, Melissa

Zonder foto's kan het ook wel eens!
6 mei 2014

Vandaag is het de voorlaatste maandag van mijn zot, magisch, fantastisch en mooi avontuur. Ik denk dat ik het nog niet goed besef dat het al bijna gedaan is!

Goed gezind vertrok ik naar de school.  Zoals elke ochtend startte vandaag ook de dag met een algemene personeelsvergadering. Toen we in de personeelskamer binnenkwamen merkte ik meteen al dat het een speciale week zou zijn. Naast de bureau waar mnr. Frans elke dag zit om zijn leerkrachten toe te spreken, waren er langs beide kanten stoelen klaargezet. De ene kant voor de Belgische studenten en de andere kant voor de mensen van de inspectie. Speciaal en serieuze zaken! Ik mocht plaatsnemen naast mnr. Frans. Dat wilde dus ook zeggen dat wanneer de leerkrachten naar mnr. Frans keken, ook technisch gezien mij zagen! Ik voelde me echt bekeken en heb de hele tijd mooi staan glimlachen! 

Het was dus de eerste dag dat de inspectie aanwezig was op school.  Iedereen zag er netjes uitgedost uit en er werden moedige woorden aan elkaar toegesproken. De inspectie stelde zichzelf ook even voor en stelde de leerkrachten al gerust dat ze niets moesten vrezen! Drie vrouwen en één man die de leerkrachten deze week komen beoordelen en opbouwende kritiek geven.

Na deze vergadering mocht ik naar mijn nieuw klasje gaan bij juf Fiella. De eerste indruk was meteen al goed. Juf Fiella gaf mij een drukkie (knuffel) en wenste me welkom in de klas. Alle 33 kleuters kwamen rustig de klas binnen en zeiden al meteen ‘goejemôre juffrou’ tegen me. -) Zonder dat ik al voorgesteld was! Beleefdheid eerste klas bij juf Fiella. Helemaal anders dan de klas van juf Verosca.
Toen alle kleuters op de mat zaten, kon juf Fiella beginnen met mij even voor te stellen. Dit deed ze door samen met de kleuters een liedje voor me te zingen. Erna vloeiden de liedjes van onthaal er snel op. Alle kleuters zongen uit volle borst mee en maakten ook telkens leuke bewegingen. Ik vond het zo leuk dat ik zelf ben beginnen meedoen. De liedjes meezingen is ook al niet meer zo moeilijk voor  me, aangezien ik al negen weken in Zuid-Afrika vertoef.

Wat ik vandaag geobserveerd heb was helemaal anders dan wat ik bij juf Verosca te zien kreeg. Ik denk dat ik nu pas weet hoe er echt wordt lesgegeven in Klapmuts Primary. (Als ik vergelijk met Leentje haar verhalen bij juf Belinda en juf Charlene en de verhalen van juf Charlene …)
Juf Fiella is echt expressief, lief, spontaan, energiek en open naar de kleuters toe. Ze geeft spontaan en regelmatig de kleuters een knuffel of complimentjes. Echt fijn om haar als leerkracht en persoon bezig te zien. Ze gaf me ook al snel het gevoel dat ik een juf ben en dat de kleuters aan mij iets moeten/mogen komen vragen. Het zit in de kleine dingen: begeleiden naar het toilet, gebed starten voordat kleuters beginnen te eten, opdracht uitleggen … -) Opnieuw HELEMAAL ANDERS dan wat ik voor de vakantie allemaal mocht observeren en ervaren! (Misschien daarom dat ik zo enthousiast ben, maar geloof me het deed me echt deugd!)

Tijdens het onthaal was het leuk dat de kleuters is visueel gestimuleerd werden om de dagen van de week op te zeggen. Juf Fiella heeft net zoals bij ons in België gekleurde flessen waarbij elke kleur gelinkt is aan een dag. Dit helpt de kleuters echt wel, alleen blijf ik het raar vinden dat ze beginnen te tellen vanop zondag i.p.v. maandag.

Erna verdeelde ze de klas in vier groepjes. Drie groepjes gingen werken aan de tafels en één groepje nam ze bij haar op de mat om hen extra te begeleiden. Alle kleuters moesten opdrachtjes doen rond wiskunde en dit allemaal in thema. Dit was alleszins al anders dan in Klein Boishaai, daar was enkel de crea-activiteit in thema! Ik nam de tafels voor mijn rekening, terwijl juf Fiella haar kon concentreren met de kleuters op de mat. Elke dag wordt er gewisseld zodat ze elk groepje individueel kan begeleiden! 

Ach het was een bezige ochtend, maar zeer leuk! Ik voelme echt al thuis in mijn nieuw klasje en bij juf Fiella. Op het einde van de dag leerde juf Fiella hen een versje aan. Nu ja wat wil je op het einde van de dag is de concentratie al ver te zoeken niet waar … Geen wonder dat de kleuters geen oor haddn voor haar. Grotendeels heeft het denk ik ook wel te maken doordat zij gewoon de zinnen voorzegt en de kleuters maar moeten herhalen. Het zou denk ik baie baie baie beter gaan moest juf Fiella haar versje ondersteunen met prenten.
Nu had ze zelf ook al snel door dat het nutteloos was, dus vroeg ze aan de kleuters of ze mij het versje van ‘mijn huis’ wouden opzeggen. ‘Zo gezegd, zo gedaan juf Fiella’, dachten de kleuters. Vol enthousiasme zegden ze het versje op. Ze konden zelfs niet ophouden met versjes opzeggen, al snel vloeiden de andere versjes van andere thema’s uit hun mond. GEWELDIG, want dit deden ze met gebaren en mimiek! Ik kon meteen merken dat er echte ‘madammekes’ in de klas aanwezig waren: geen gêne! 

Wanneer de school uit was heb ik juf Fiella nog wat geholpen met het uitknippen van gelamineerde herfstblaadjes, naamkaartjes, cijferkaartjes enz. Het thema deze en volgende week is de herfst! Ideaal eigenlijk een beetje want dit thema heb ik ook in Klein Boishaai al gezien en mogen uitwerken.
Ik had het knippen wat onderschat want ik ben twee uur bezig geweest en het was nog niet klaar. Wat wel leuk was, was dat ik ondertussen een babbeltje kon slaan met haar. Ondertussen was zij haar klas op orde aan het stellen, omdat ze morgen inspectie krijgt.

Deze avond heb ik nog mega lang gewerkt aan het maken van mijn eigen vertelplaten! In Klein Boishaai had ik het verhaal al eens verteld over de eekhoorn die slim wou zijn d.m.v. een smartboard. Maar in Klapmuts Primary hebben ze geen smartboard in de kleuterklas. Dus wat moest ik doen … alles maar overtekenen en inkleuren. Want niet alles kan zomaar uit de printer rollen en kleur hebben hier in Zuid-Afrika!