Week 9 - Roadtrip 2.0

Terug van weggeweest! De laatste vakantie in Zuid-Afrika zit erop. Het was ‘rustig’, maar ‘baie lekker’!

Zaterdag 26 april 2014, hebben we onze vakantie dus goed ingezet. Met een feestje in Eastwoods te Stellenbosch was de start gezet. Het was immers al twee maand geleden dat ik was ‘uit’ geweest. Dus vonden we de tijd en de zin om er die avond werk van te maken. 

De volgende dag, zondag 27 april 2014, was een beetje zoals we in Wellington vertoefden: ‘Sondag es rustdag’. Heerlijk, want voor de eerste keer in twee maand voelde het alsof ik echt echt echt thuis was. Wakker worden, in pyjama rondlopen, rustig ontbijten en terug het bed in om nog naar een ‘serieke’ te kijken. -) Waarschijnlijk hebben jullie nu een heel lui beeld van mij, maar technisch gezien is het in België toch een beetje anders: dan kruip ik niet terug mijn bed in, maar in de zetel!

Vanuit Klapmuts zijn we die dag naar de kaas- en wijnfeest te Stellenbosch geweest. Het leek net alsof we arriveerden op een festival, maar alleen de muziek ontbrak nog. Het bleek echter een groot evenement te zijn met allerlei eet- en drinkkraampjes. Er was zoveel keuze en een massa volk. Eigenlijk hebben we niet veel wijn gedronken, maar af en toe eens iets geproefd. Er was te veel volk en te veel keuze! Aangezien we de nacht ervoor goed gekuierd hadden, knorden onze maagjes snel. Eén voor één schuimden we de drink- en eetkraampjes af, om toch gezond te eindigen dronken we een smoothie. 

Nadat we het allemaal gezien hadden op de kaas- en wijnfeest, trokken we impulsief naar Waterfront. Aangezien we een mega, gezellige, coole, grat-erover, marginale mini-bus hadden was dit geen probleem. In Waterfront verkenden we het winkelcentrum, maar daar hadden we al snel alles gezien: ALLES was er SUPER DUUR! Een geluk dat Tom een leuk Belgisch cafeetje wist zijn aan de haven. Hierbij kon natuurlijk een Belgisch biertje niet ontbreken. 

In de avond besloten we het rustig te houden. Het was tenslotte ook ‘sondag es rustdag’! Allemaal gezellig samen onder een deken voor de televisie met ‘Despicable me’. Om de gezelligheid ’s nachts te bewaren, werd de kamer van mij en Leentje gereorganiseerd tot one master bedroom voor vier meisies en Tom natuurlijk!

Maandag 28 april 2014 was een date met Anouk, haar mama en broer naar Simon’s Town en Kaap de Goede Hoop.
We hadden vroeg afgesproken met hen, maar zoals de voorbije dagen waren we ook die dag te laat vertrokken.  10u00 was de afspraak om met onze marginale-mini-bus te vertrekken, maar dat werd al snel 10u30. Tom zijn planning helemaal in de war. Tot vandaag heeft hij nog steeds niet geleerd dat vier meisjes, één badkamer, slordigheid, babbelkonten en niet kunnen kiezen welke kleren aan te trekken nogal wat voor vertraging kan zorgen.

Met Tom zijn driving-skills waren we eigenlijk nog snel in Simon’s Town. Tijdens de rit had ik opnieuw last van mijn oren door steeds op en af in de bergen te rijden. Na die twee maand ben ik het nog steeds niet gewoon! Alhoewel ik het niet erg vind hoor, want de bergen blijven adembenemend.

Eens gearriveerd in Simon’s Town, bezochten we eerst de pinguïns. Dit bleek naar het schijnt de moeite waard te zijn om te bezichtigen. Al snel werd dat bevestigd: zo toeristisch. Als gevolg dat alle Indiërs, Japanners, Chinezen, Engelsen, Hollanders enz. de boel opstroopten. Met al hun iPads namen ze 1000^e foto’s van elkaar, alleen wou ik graag ook eens die pinguïns zien. Na lang, subtiel zoals we kunnen zijn, opmerkingen te geven konden we toch een plekje bemachtigen bij de pinguïns. Een geluk dat er een Nederlander aanwezig was die ons taaltje kon begrijpen en zo uiteindelijk een foto van ons kon maken.
Tijdens onze fotoshoot, dat van zeer korte duur was, merkte we al snel op dat het bij de pinguïns ‘love-tijd’ was. Je kon de kleine baby pinguïns goed zien, zo schattig dat ze waren en hoe ze hun eerste stapjes zetten ouh … Maar ook de grote pinguïns konden nogal een show opvoeren!

Eerlijk gezegd, voor zoveel toeristen aanwezig te zijn vond ik het nu niet zo speciaal om te zien. Ik had het domein veel groter verwacht en indrukwekkender. Je ziet de pinguïns en eenmaal je ze gezien hebt, heb je ze ook gezien …

Naast het ‘park’ van de pinguïns, was er een leuk strandje. De broer van Anouk kon het hem niet laten om een duikje te nemen in de Indische Oceaan. Het water was super koud doordat er nu heel wat ijswater in de oceaan terechtgekomen is van de smeltende ijsbergen uit Antarctica. Ik heb alleen maar men voeten nat gemaakt … het was me net iets te koud! Anouk waagde haar ook aan een voetbadje, maar dat werd haar niet in dank afgenomen. Nog geen vijf minuten was ze in het water, als haar boer haar met kleren en al het water in gooide.

In de namiddag trokken we naar Kaap de Goede Hoop. De paniek sloeg terug even bij me toe, toen ik hoorde dat we gingen stappen en stappen en klimmen. Opnieuw had ik geen gesloten schoenen meegenomen … EUJ voor de sletskes. Al een geluk dat het meeviel, het was helemaal niet klimmen. Alleen maar wat stappen. Ik moet toegeven, ik voelde mij wel machtig toen ik op het meest zuidelijkste punt stond van heel Afrika! 

Na onze stevige wandeling, reden we naar Franschhoek. Daar verbleven we voor één nachtje in een lodge. Anouk had er tijdens de vorige vakantie ook al eens verbleven met haar vriendje en vond dit een aanrader. We wouden graag tijdens één van onze twee vakanties eens decadent gaan eten en die avond was het zover. Super lekkere wijn, voorgerechtje en amaaai het hoofdgerecht! Dessert zou er ook nog aan te pas gekomen zijn, maar we waren wat te laat. Om 22u00 sloot de keuken en aangezien het al 22u15 was eer we gedaan hadden met ons hoofdgerecht, zat er dessert er niet meer in. Als dessert kochten we dan maar een extra flesje wijn om in onze lodge te consumeren.
Het was letterlijk en figuurlijk een ‘lekkere aand’. Zo gelachen en plezier dat wij gemaakt hebben. Mijn avond eindigde goed, want ik mocht samen met Chimène lekker in een groot bed slapen. Het was eens fijn om niet alleen in slaap te vallen. Al snel kwam er een derde bij: Leentje. Ze slaapt niet graag in een stapelbed, maar ik denk dat ze een beetje jaloers was op mij en Chimène. Maar ik vond dit helemaal niet erg, want met drie is nog zo leuker en fijn! Gezellig was het zeker! 

De volgende dag, dinsdag 29 april 2014, trokken we richting Hermanus en Albert Hoek.
Het zag er die ochtend wel maar heel droevig uit. Bewolkt, grijs en wat regen. Heel even dacht ik dat het opnieuw hetzelfde weer ging zijn zoals tijdens de eerste vakantie. Maar ik panikeerde te vroeg, het bleef maar bij één dag.

In Hermanus zijn we de lokale marktjes gaan bezoeken en hebben we ook een bezoekje gebracht aan onze vriend: Albert Hoek. Hij heeft in Hermanus een vakantiehuisje, waar hij steeds naartoe gaat in de vakanties of de weekends. Daar werden we hartelijk ontvangen. Ook maakten we kennis met zijn vrouw, zoon, schoondochter en kleinkind. Albert Hoek is echt een warme, grappige man. Hij houdt ervan om grapjes te maken en af en toe een sarcastische opmerking: ZALIG! Bij hen heb ik voor de eerste keer: melktaart gegeten. Melktaart is ook iets typisch Afrikaans en zeer lekker zoals alle andere dingen hier in Afrika.
Na ons bezoekje gingen we huiswaarts. Terug een lange rit waarbij we uitgebreid konden genieten van de luxe van ons busje. Alle zetels achteruit, plat en slapen!

In de avond gingen we samen met onze papa Steven eten. Charlene was op bijscholing en verbleef bij een collega, hij was dus helemaal alleen en wou gezelschap! Zo gezegd, zo gedaan.

Woensdag 30 april 2014, was shopdag! Het was onze laatste kans om souvenirs te kopen en daarom hebben we bijna heel Greenmarket geplunderd.  Greenmarket is een Afrikaans marktje op een klein pleintje in Kaapstad. Het en Afrikaans kraampje naast het andere, je kon er echt bijna verloren inlopen. Door al die keuze en op zoek gaan van waar het beste was om iets te kopen, waren we al snel twee uur verder. Van het ene kraampje naar het andere en Tom maar achter ons aan, het was de moeite om te zien! Bij deze weten jullie het dus al: voor iedereen souvenirs!
Het was wel opnieuw een uitdaging hoor: altijd dat afbieden en een redelijke prijs vragen.
Van al dat shoppen kregen we ook dorst en gingen we iets drinken op het marktje. Daar werden we al snel ingepalmd door de straatmuzikanten. Drie oudere mannen met gitaar en djembé. Omdat wij zo enthousiast waren begonnen ze zelf al hun liedjes te veranderen met onze namen in. Angelique was er helemaal weg van en werd al snel uitgenodigd om met één van hen te dansen! Ons Angelique vond het zo plezant dat ze hen een centje gaf. Zij is veel te goed voor de mensen hier, aan iedereen die nog maar iets staan te verkopen zou ze al iets van geld willen geven. Een toffe madam, maar te lief voor de wereld! Echt waar.

Niet alleen was het die woensdag shopdag, maar gingen we ook terug naar één van de leukste plekken in Zuid-Afrika: WELLINGTOOOOOOOOOOOON!! Iedereen super blij. Van zodra we het aanduidingsbordje ‘Wellington’ tegenkwamen werden de geluidsboxen in ons busjes eens opengetrokken. Uiteraard niet alleen de geluidsboxen, maar ook onze stemmetjes! Iedereen verlangde echt al lang om naar dansplaats Bella’s terug te gaan. Die avond werd geschiedenis herhaald: dansen, langarmen enz. …

Die avond verbleven we voor twee nachten in een lodge van Belgische uitbaters. ‘Sauvignon Country Lodge’. Niet alleen wouden we tijdens onze vakantie eens decadent eten, maar ook slapen. Missie volbracht dus! Omdat we met vijf waren hadden ze voor ons het ‘appartementje’ verhuurd. Een heel bovenverdieping voor ons alleen met zicht op de bergen en de rugby van Wellington. Super leuk en helemaal niet duur. (Maar Zuid-Afrika is in het algemeen al heeeeeel wat goedkoper dan België. Dat is toch wel een zeer positief kantje aan mijn heel avontuur hier.)
Ik vond het wel eerst wat wennen om anderen opeens ook zo vloeiend ‘Vlaams’ te horen praten. Het waren zeer vriendelijke uitbaters en vonden het niet erg om tijdens het ontbijt ook met ons een praatje te slaan. Hun dochtertje vond het ook leuk en vroeg bij ons vertrek wanneer we terugkwamen. http://www.sauvignon-countrylodge.co.za/en

De volgende dag, donderdag 1 mei 2014, was het een avontuurlijke dag voor me. Die dag heb ik de Tafelberg beklommen! JIHAAAAAAAAAAAA eindelijk, waar ik zo naar uitkeek.
Natuurlijk ons te kennen hadden we alles opnieuw goed gepland. Het was een zaterdagmiddag, een weekenddag, nog steeds vakantie en 13u30 met ‘vollenbak’ zon.
We begonnen aan onze klim met veel en goede moed. Alleen de mensen die je onderweg tegenkwam gaven je niet zoveel moed: ‘Good luck guys, OMG what are you doing, Baie sterkte …’ We dachten al snel, waar zijn wij aan begonnen. Een geluk dat er ook nog goed gemutste mensen waren die ons bemoedigden en een dikke pluim gaven! 

Tot een bepaald moment moesten we kiezen welk pad we gingen beklimmen. We kozen voor Platteklip Gorge. Aan het begin van het pad stond een informatiebord. De tocht duurde 2,5 uur om op een hoogte van 1100 meter te komen. En raad eens in hoeveel tijd ik (wij) het hebben gedaan? 1,5 uur! BAM BAM BAM voor ons. Ik op kop, Leentje en dan Tom. Ik hield een goed tempo aan, maar door die brandende zon moesten we regelmatig stoppen en water drinken. Door zoveel vocht uit te zweten, moesten we na al die liters water zelfs niet naar het toilet! Met een streepje muziek van Tom onderweg ging het klimmen vlotter en aangenamer. Dat leidde je af en moest je niet zoveel denken: ‘pff hoelang nog’ of ‘man man waar ben ik aan begonnen.’
Eens de top bereikt zou je verwachten dat de Tafelberg vlak is, maar dat is een leugen! Weg met mijn droom, zelf bovenop de Tafelberg moet je een beetje klimmen en op en af stenen stappen. Maar daar trok ik me al snel niets van aan, want het uitzicht dat je in de plaats krijgt is: ADEMBENEMEND!

Na een hele fotoshoot en iets te drinken, gingen we toch wel met het kabelkarretje naar beneden. Ik moet toegeven ik zou heel misschien nog de energie gehad hebben, maar het is gewoon heel gevaarlijk! Je bent al moe van helemaal naar boven te klimmen en als je dan nog naar beneden moet … Dat is gewoon je benen breken. Want je de trappen zijn zo diep dan, dat je heel gemakkelijk je voet verkeerd kan zetten en vallen. Daarom ben ik blij dat ik hem naar omhoog beklommen heb en niet naar beneden.









Onderweg naar huis konden we het niet meer houden van de honger. Het was immers al van in de ochtend geleden dat we iets gegeten hadden. -) laten we dan maar een McDo doen!





De volgende ochtend, vrijdag 2 mei 2014, konden we terug uitgebreid gaan ontbijten. Zo heerlijk, ik heb mijn buikje rond gegeten hoor! Hoe zouden jullie zelf zijn? …

In de namiddag was het shoptijd voor school. Allemaal inkopen doen voor te knutselen. De eerste koffer is al aangekocht voor mijn mini-projectje rond beweging. De komende twee weken zal het hard werken worden. Daarom zijn we die dag al begonnen met voorbereiden en vooral blog schrijven.

Gisteren en vandaag was nogal gelijklopend en niets speciaals: ik heb gewerkt en gewerkt voor school. Observatieverslagen schrijven, lesjes maken, werken aan eindwerk, knutselen … Het leven van een echte juf/ student dus.
Ik ben wel benieuwd hoe de komende week ga zijn. De school krijgt immers inspectie en het zal dus wat stress en chaos zijn. Volgens Charlene zullen alle leerkrachten gestresseerd zijn en op de toppen van hun tenen lopen. Ik ben ook nieuwsgierig naar de manier van lesgeven en het gedrag van de kinderen …

Tot morgen jammer genoeg, want dan start mijn voorlaatste week in Zuid-Afrika! -) VIND IK HELEMAAL NIET LEUK. Het is echt immens snel voorbij gevlogen. Wie had dat nu ooit gedacht dat drie maand zo snel kon gaan en zo een mooie ervaring kon zijn!

Liefs, Melissa -x-