Chaos²
25 april 2014
Nieuwe dag in Klapmuts en zoals ik had verwacht: LESGEVEN!
Ik lied hen de klas binnenkomen en hoopte dat er een assistente mij ging komen bijstaan. Maar helaas was dit laatste niet waar. Ik stond daar, alleen met alle 29 kleuters. Nu ja voor mij zou dit geen probleem moeten wezen, want tijdens mijn laatste stage in België had ik er wel 35! -) Ik ga elke uitdaging dan ook aan he. Maar toch, het is hier anders. Het klasje van juf Verosca is echt één van de ‘ergste’ onder de graad R klassen. Zoals de andere juffen zeggen, ze heeft geen discipline en is lui. Ik moest meermaals om stilte vragen, omdat ik echt mezelf niets kon horen vragen aan de kleuters. Ook liepen er kleuters rond in de klas, lagen op de mat i.p.v. zitten … Het was een beetje chaos. Daarom haalde ik mijn Chirofluit boven en dit leek voor even te werken.
Ik lied hen de klas binnenkomen en hoopte dat er een assistente mij ging komen bijstaan. Maar helaas was dit laatste niet waar. Ik stond daar, alleen met alle 29 kleuters. Nu ja voor mij zou dit geen probleem moeten wezen, want tijdens mijn laatste stage in België had ik er wel 35! -) Ik ga elke uitdaging dan ook aan he. Maar toch, het is hier anders. Het klasje van juf Verosca is echt één van de ‘ergste’ onder de graad R klassen. Zoals de andere juffen zeggen, ze heeft geen discipline en is lui. Ik moest meermaals om stilte vragen, omdat ik echt mezelf niets kon horen vragen aan de kleuters. Ook liepen er kleuters rond in de klas, lagen op de mat i.p.v. zitten … Het was een beetje chaos. Daarom haalde ik mijn Chirofluit boven en dit leek voor even te werken.
Zoals gisteren deed ik opnieuw eerst het onthaal: bidden, liedjes
zingen en de kalenders. Maar tot meer kwam ik niet, de kleuters hadden helemaal
geen respect voor mij en voor elkaar. Mnr. Frans stond ondertussen buiten te
praten met één van de graad R juffen tot hij opeens mijn klas binnenkwam. Hij
had gehoord en gezien hoe het er in mijn klasje aan toe ging. In mezelf
panikeerde ik meteen, want ik dacht dat hij kwam ingrijpen en mij vertellen dat
ik niet goed bezig was. Maar het was het tegenovergestelde: hij kwam wel ingrijpen,
maar om te zeggen dat ik zo mijn best deed en dat zij (de kleuters) onbeschoft
waren. Hij zei me dat ik hulp moest gaan vragen aan juf Fiella. Ik bleef er
toch wat mee inzitten dat hij bij me in de klas is moeten komen. Ik begon om de
duur al aan mezelf te twijfelen of ik wel nog gezag had of dat ik mijn
‘leerkrachten-skills’ niet verloren had.
Juf Fiella kwam haar zegje doen in de klas en ineens stond Leentje daar ook. Zij maakte de kleuters duidelijk dat ik en haar vandaag hun juf ging zijn en dat ze naar ons moesten luisteren. Juf Fiella haar zegje heeft nadien wonderen gedaan. Ik ga niet zeggen dat het opeens een voorbeeldige klas was, maar het was wel al stukken beter.
Juf Fiella kwam haar zegje doen in de klas en ineens stond Leentje daar ook. Zij maakte de kleuters duidelijk dat ik en haar vandaag hun juf ging zijn en dat ze naar ons moesten luisteren. Juf Fiella haar zegje heeft nadien wonderen gedaan. Ik ga niet zeggen dat het opeens een voorbeeldige klas was, maar het was wel al stukken beter.
Juf Verosca had een werkje klaar gelegd dat de kleuters
moesten maken. Het was wiskunde: voetballen en rechthoekjes van klein naar
groot rangschikken. Goed dat ze twee werkbladen had en dat er differentiatie in
zat. Vooraleer de kleuters aan de slag mochten gaan, hebben we eerst samen klassikaal de oefening gemaakt. Het bleek toch niet zo evident te zijn voor sommige kleuters. Velen hebben de drang om van groot naar klein te rangschikken. Toen ik persoonlijk rondging en verduidelijkte dat het links klein moest zijn en rechts groot begrepen ze het wel en konden ze de voetballen leggen. Maar van de eerste keer zelfstandig neen …
Het tweede werkblad met de rechthoekjes (differentiatie werkblad) hebben we niet aangeboden omdat het al lang duurde met het eerste.
De andere kleuters mochten hun eigen huis tekenen: je kan de verschillen al zien ...
Nadat de kleuters klaar waren met hun werkblad mochten ze
hun ‘snack’ eten. Hierna besloot ik om mijn gezelschapsspel aan te brengen. Dit
had ik voorbereid om toch iets achter de hand te hebben. Leentje mocht vandaag
twee lesjes geven: een verhaal vertellen en een wiskunde activiteit. Ik wist
gisteren niet of ik les mocht geven, maar had dit voor de zekerheid mee voorbereid.
En een geluk!
Het verhaal ging over de drie biggetjes (in thema van ‘mijn huis’) en het gezelschapsspel was er een verwerking op. Een simpel bordspel: drie varkentjes moeten zo snel mogelijk van de wolf wegstappen naar het huisje van baksteen. Differentiatie hadden we er nog niet aan toegevoegd, omdat we het simpel wouden houden. Voor de kleuters was dit al helemaal iets nieuws dus gingen we daar mee wachten!
Sommige kleuters bleven tijdens het spel weinig betrokken. Ze keken liever naar mij en wreven telkens over men handen, gezicht en in mijn haren. Je zag dat ze vol bewondering zaten te kijken, wel raar dat dat naar mij zo is. En jammer, want ik vond het spelletje interessanter. Andere kleuters vonden het wel leuk en je zag dat ze echt wel wouden spelen. Het enige waar ze algemeen moeite mee hadden was het verzetten van de pion in combinatie met het tellen. Dit kreeg ik niet goed, ze bleven steeds fout tellen. Dit zal mij nog bloed, zweet en tranen kosten!
Het verhaal ging over de drie biggetjes (in thema van ‘mijn huis’) en het gezelschapsspel was er een verwerking op. Een simpel bordspel: drie varkentjes moeten zo snel mogelijk van de wolf wegstappen naar het huisje van baksteen. Differentiatie hadden we er nog niet aan toegevoegd, omdat we het simpel wouden houden. Voor de kleuters was dit al helemaal iets nieuws dus gingen we daar mee wachten!
Sommige kleuters bleven tijdens het spel weinig betrokken. Ze keken liever naar mij en wreven telkens over men handen, gezicht en in mijn haren. Je zag dat ze vol bewondering zaten te kijken, wel raar dat dat naar mij zo is. En jammer, want ik vond het spelletje interessanter. Andere kleuters vonden het wel leuk en je zag dat ze echt wel wouden spelen. Het enige waar ze algemeen moeite mee hadden was het verzetten van de pion in combinatie met het tellen. Dit kreeg ik niet goed, ze bleven steeds fout tellen. Dit zal mij nog bloed, zweet en tranen kosten!
Na al dat wiskunde, vonden Leentje en ik dat het tijd was om
eens lekker te bewegen. We trokken naar de speeltuin en gaven hen enkele
bewegingsopdrachtjes. Uiteraard waren er opnieuw kleuters die hier geen zin in
hadden en liever wouden spelen op de speeltuin. Charlene zag dit door haar
klasraam en schoot haar naar ons. Zij zette de kleuters meteen aan de kant.Leuk dat we zoals in België eens een bewegingslesje konden uitvoeren. Om het ook nog leuk voor hen te houden, sloten we af met een spelletje: Chinese voetbal. Dit is echt iets wat ze graag doen.
Het duurde niet lang meer tot de school uit was en dus dacht
ik om nog af te sluiten met een versje. Aangezien ik de dagen van de week nog
niet zo goed had kunnen oefenen met de kleuters (wegens hun onbeschoft gedrag),
was het tijd om dit nu te doen.
Met dank aan juf Sofie (mijn mentor tijdens mijn laatste stage), konden we de kleuters een leuk versje aanleren!
Met dank aan juf Sofie (mijn mentor tijdens mijn laatste stage), konden we de kleuters een leuk versje aanleren!
Men dagje begon nog al chaotisch, maar ik heb fijn kunnen
afsluiten. Met twee ging het veel beter dan alleen. Ik blijf het wel stom vinden
dat het me niet alleen gelukt is. Maar ik denk dat ik me dit allemaal niet te
veel mag aantrekken. Ik ben in Afrika en de kinderen hebben hier een andere
ingesteldheid. Ze weten soms ook niet beter, door hun thuissituatie. Het is
zoals mnr. Frans vandaag tegen me zei, ‘kinderen komen naar school en dat is de
enige plaats waar er discipline en orde is. Hierdoor is het nog eens extra
moeilijk voor hen.’
De scholen in Zuid-Afrika zijn altijd op vrijdag vroeger
gedaan (vandaag 12u30 i.p.v. 13u15 voor de kleuters). En eigenlijk hebben ze
geen klagen he, want ze moeten al een halve dag naar school. Nu goed, doordat
we vroeger gedaan hadden besloten we al om te beginnen schilderen van de eerste
tafels in Charlene haar kleuterklas. We waren er helemaal klaar voor. Tijdens
het schilderen kwam mnr. Frans dag zeggen, zo een fijne man. Lachen, lachen,
lachen … En hij was blij dat hij dit jaar ook zo leuke en goede Belgische studenten
heeft. Hij wil heel graag naar België eens komen. Maar dat zal nog een tijdje
duren zei hij … Volgende week dinsdag in de vakantie gaan we terug een dagje naar de school om al te beginnen aan de andere kleuterklassen.
Ziezo dit was het laatste blogbericht van deze week,
volgende week zal het me niet lukken om terug elke dag verslag uit te brengen:
want het is vakantieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! (neen ik heb niet voor de
zoveelste keer vakantie, jullie denken dat alleen maar. Het is de 2e
week van de paasvakantie dat ik krijg EEEEEEEEEEUJ!)
Tom heeft ook de website van de school gemaakt, hier is de link en zo kunnen jullie de school eens verder checken! http://klapmutsprimary.wix.com/contact
See you
later lieve vrienden, XOXO
Kort en krachtig, maar we halen het beste uit alles!
24 april 2014
Een nieuw verhaal uit Klapmuts. Zoals elke dag begon de
ochtend met een vergadering. Directeur Ron Frans en alle leerkrachten waren er
aanwezig. Elke dag zijn we al te laat gekomen. Hier kunnen we niet veel aan
doen, want we moeten steeds wachten op juf Jeaniva. Zij komt eigenlijk ons
telkens te laat halen. Mnr. Frans vind dit helemaal niet erg en is blij dat we
telkens nog aansluiten, hij lacht altijd baie vriendelijk naar ons!
Nog even iets tussendoor: ik ben gisteren vergeten vertellen
dat ze daders hebben opgepakt die de politieman hebben doodgeschoten. De man
die de politieman heeft doodgeschoten, was vroeger zelf een politieman dat
werkte in dat politiekantoor. Maar hij werd ontslagen omdat hij zijn werk niet
goed deed en omdat hij alcoholverslaafd was. De reden waarom hij die man heeft
doodgeschoten is waarschijnlijk uit wraak. Dat zijn vermoedens van leerkrachten
en Charlene. Want het echte verhaal zullen we toch nooit weten …
Gisterenmiddag was het de begrafenis van de man op de school. Je kon zien dat er echt heel veel mensen waren. Het was een hele ceremonie en ritueel door het hele politiecorps rondom de streek.
Ook stond er ‘verkoopstandje’ van een bank, die de nieuw gebouwde huizen naast de school, stond te promoten voor ouders en leerkrachten. Als jij een huis wou kopen moest je er gewoon maar naartoe stappen en dan kon je zo meteen een lening afsluiten: ECHT GEK! Als je weet dat al die ouders geen geld hebben om te leven en voor hun kinderen te zorgen, laat staan dan een huis te kopen!
Gisterenmiddag was het de begrafenis van de man op de school. Je kon zien dat er echt heel veel mensen waren. Het was een hele ceremonie en ritueel door het hele politiecorps rondom de streek.
Ook stond er ‘verkoopstandje’ van een bank, die de nieuw gebouwde huizen naast de school, stond te promoten voor ouders en leerkrachten. Als jij een huis wou kopen moest je er gewoon maar naartoe stappen en dan kon je zo meteen een lening afsluiten: ECHT GEK! Als je weet dat al die ouders geen geld hebben om te leven en voor hun kinderen te zorgen, laat staan dan een huis te kopen!
Vandaag mocht ik al meteen starten met het onthaal over te
nemen. Bidden met de kleuters, voorlezen uit de Bijbel, liedjes zingen, de
kalenders enz. Juf Verosca moest nog iets gaan regelen op het secretariaat en
dus was ik helemaal alleen met de kleuters.
Ik startte met het belangrijkste van de dag: elkaar hallo zeggen. Want dat is iets, dat juf Verosca al niet doet … Eigenlijk jammer, want dan is het geen onthaal meer. We groetten elkaar met ‘Goejemôre juffrou, goejemôre maatjies’, vervolgens liet ik hen dit opnieuw zeggen maar met een gebaar erbij: handdruk, schouderklopje, knuffel! Ze vonden dit wel leuk, al zag ik ook wel meteen dat niet iedereen vol enthousiasme meedeed. Kleuters zijn dit al niet gewoon en dus was het iets nieuws. Ik probeerde de kleuters te betrekken die minder enthousiast waren, beetje bij beetje lukte dit toch wel. Maar het is nog niet ‘wauw’. Dit zal waarschijnlijk nog wat tijd vragen!
Ik startte met het belangrijkste van de dag: elkaar hallo zeggen. Want dat is iets, dat juf Verosca al niet doet … Eigenlijk jammer, want dan is het geen onthaal meer. We groetten elkaar met ‘Goejemôre juffrou, goejemôre maatjies’, vervolgens liet ik hen dit opnieuw zeggen maar met een gebaar erbij: handdruk, schouderklopje, knuffel! Ze vonden dit wel leuk, al zag ik ook wel meteen dat niet iedereen vol enthousiasme meedeed. Kleuters zijn dit al niet gewoon en dus was het iets nieuws. Ik probeerde de kleuters te betrekken die minder enthousiast waren, beetje bij beetje lukte dit toch wel. Maar het is nog niet ‘wauw’. Dit zal waarschijnlijk nog wat tijd vragen!
Nu eens we allemaal elkaar gezien en begroet hadden, was het
tijd om te bidden. In mijn klas zitten er geen Xhosa kinderen, dus dat maakte
het voor mij al wat gemakkelijker om hen te verstaan en hen dingen te vragen.
In mijn beste Afrikaans vroeg ik wat hulp aan de kleuters. Ik had nog maar één
keer het gebed gehoord, dus uit het hoofd kon ik het zeker nog niet. Ik
vertelde hen dat er mij een ‘maatjie’ moet helpen. Ze wouden mij allemaal
helpen, dus wisselde ik af. Een ‘maatjie’ om samen met mij te bidden, een
‘maatjie’ om samen met mij de liedjes te zingen. Ik danste mee met de kleuters
en dat vonden ze geweldig. Er zitten echte zangeresje in mijn klas en ritme dat
sommige hebben: te leuk gewoon! Jullie zouden ze moeten zien: over enthousiast,
vol ritme- en zanggevoel en ja typisch aan kleuters ook wel een beetje druk.
Toen ik wou starten aan de kalenders was juf Verosca er al
terug … jammer want ik had graag voortgedaan. Zij nam het onthaal over en dus
moest ik terug gaan zitten.
Hierna gingen we allemaal naar buiten, de kleuters mochten in het zand het cijfer ‘3’ schrijven en de vorm van een driehoek tekenen. Leuke oefening en je zag dat de kleuters dit ook zeer fijn vonden.
Hierna gingen we allemaal naar buiten, de kleuters mochten in het zand het cijfer ‘3’ schrijven en de vorm van een driehoek tekenen. Leuke oefening en je zag dat de kleuters dit ook zeer fijn vonden.
Om 09u00 hadden we een afspraak met de directeur mnr. Frans.
Eindelijk, want we vonden het al jammer dat we hem nog niet persoonlijk hadden
kunnen spreken sinds onze aankomst hier op de school. Hij had elke dag al
‘baie’ vergaderingen gehad. Momenteel is het een drukke periode op de school,
want na de vakantie volgende week, krijgt de school inspectie. Alle
leerkrachten lopen dus op de toppen van hun tenen, want al hun lessen moeten in
orde zijn. Ook zijn de werkmannen druk bezig met de school ‘op te knappen’. Alle
papiertjes van de koeken, chips, drankflesjes moeten opgeruimd worden (en
geloof me de leerlingen gooien zo naast je alles de grond op). Ook werd er
vorige week een toespraak gehouden door mnr. Frans voor de hele school; hij
eiste van iedereen om de komende weken te gedragen en vooral zich netjes te
kleden: schoenen aan te trekken, hemden of broeken te naaien enz. Jaja hoor,
het is stress in Klapmuts Primary!
Nu vandaag had hij toch de tijd gevonden om met ons een
praatje te slaan op zijn kantoor. Wat een gezellige, vriendelijk en vooral
goedlachse man. Lachen, lachen en nog eens lachen, dat kan mnr. Frans heel
goed! Hij was blij en benieuwd naar wat wij wouden doen op de school. Nu ja de
periode dat ons bij Klapmuts is, is van zeer korte duur. En dat hebben we hem
ook verteld, dat wij het ZEER jammer vinden dat ze voor ons maar zo een korte
periode geregeld hebben. Hij was opgelucht dat wij hier ook zo over denken. We
kunnen alleen het beste ervan maken en ons voor deze korte periode volledig
geven.
Even een kleine opsomming van wat ons allen gaat doen:
1. Chimène gaat samen met FAS kinderen (die aan een foetus alcoholsyndroom lijden) werken aan hun tekortkomingen. 2. Angelique gaat opnieuw huiswerkbegeleiding invoeren (is afgeschaft omdat leerkrachten de moeite niet meer doen) en lesgeven met zelfgemaakte didactische materialen.
3. Ikzelf ga werken met kinderen die een motorische achterstand hebben d.m.v. aangepaste bewegingsopdrachtjes met recuperatiematerialen. Dit zijn allemaal ‘kleine projecten’ omdat onze thesis in België hierover gaat. 4. Leentje maakt zelf liedjes voor haar thesis en gaat dus proberen om ook een paar Afrikaanse liedjes te maken en aan te leren aan de kleuters hier.
Tenslotte gaan we proberen om de samenwerking met de school, waar Nathalie vorig jaar het Noord-Zuid-project mee opstartte opnieuw te contacteren. Hier zien ze het goed zitten om nog eens met een Belgische klas te skypen en zo de verschillende culturen te leren kennen. Concreet is alles nog niet geregeld, maar meer hierover later …
1. Chimène gaat samen met FAS kinderen (die aan een foetus alcoholsyndroom lijden) werken aan hun tekortkomingen. 2. Angelique gaat opnieuw huiswerkbegeleiding invoeren (is afgeschaft omdat leerkrachten de moeite niet meer doen) en lesgeven met zelfgemaakte didactische materialen.
3. Ikzelf ga werken met kinderen die een motorische achterstand hebben d.m.v. aangepaste bewegingsopdrachtjes met recuperatiematerialen. Dit zijn allemaal ‘kleine projecten’ omdat onze thesis in België hierover gaat. 4. Leentje maakt zelf liedjes voor haar thesis en gaat dus proberen om ook een paar Afrikaanse liedjes te maken en aan te leren aan de kleuters hier.
Tenslotte gaan we proberen om de samenwerking met de school, waar Nathalie vorig jaar het Noord-Zuid-project mee opstartte opnieuw te contacteren. Hier zien ze het goed zitten om nog eens met een Belgische klas te skypen en zo de verschillende culturen te leren kennen. Concreet is alles nog niet geregeld, maar meer hierover later …
Jullie zien handen vol dus, maar er is nog meer. We hebben
verf gekregen van Sien & Ruth, die is over van de speeltuin te schilderen.
Daarmee gaan we de tafels in de kleuterklassen wat opknappen. En moest er
eventueel Nog verf over zijn, kunnen we misschien stippen schilderen buiten
waarop de kleuters zich kunnen verzamelen voor aleer ze de klas binnen gaan.
Morgen starten we al met de tafeltjes in Charlene haar klas te schilderen. De
rest is voor volgende week in de vakantie.
Als laatste gaf mnr. Frans ook wat uitleg over de foto’s die
de leerlingen hebben genomen. Zij hebben allemaal wegwerpcamera’s gekregen om
de gevaren te fotograferen bij hun huis. Schokkende beelden, van wat deze
kinderen allemaal genomen hebben. Maar het is de harde realiteit. Ze hebben
maar snel een lesje fotografie gekregen en dan zie je dit resultaat … Mooi,
maar hard! Het project is veel groter
geworden dan dat ooit konden denken. Want de foto’s worden binnenkort zelfs
getoond op conferenties in Nigeria en Japan. GROOT DUS!
Toen ik terug naar de klas ging waren mijn kleuters terug al
aan het knutselen. Het gaat goed bij sommige, maar anderen hebben echt wel
richtlijnen nodig om een huisje neer te tekenen.
Nadat iedereen klaar was met tekenen en knutselen, mochten
de vriendjes hun ‘snack’ eten. Op dat ogenblik kwamen er leerlingen de klas
binnen om allerlei chips en snoep te
verkopen, ze vroegen 1R of 2R. Ik was wel even geschrokken, want die kinderen
hebben geen geld en toch komen ze rond om snoep te verkopen … Er zijn zelf die geen eten meekrijgen naar
school, laat staan geld ! 
Ik heb vandaag ook al kennisgemaakt met juf Fiella, wat een
lieve vrouw. Bij haar zal ik na de vakantie zijn om les te geven, met kinderen te
werken die motorische achterstand hebben en haar uiteraard te helpen. Ik kijk
er al naar uit, want soms frustreert het me wel dat juf Verosca zo weinig doet
of energie toont. T.o.v. de kinderen, maar ook t.o.v. mij!
Omdat we meisjes zijn en dringend zouden moeten sporten,
hebben we eigenlijk elke dag al voorgenomen om te gaan hardlopen op Anura. Maar
helaas hebben we steeds betere dingen te doen ...
Begeleiden en initiatief nemen
23 april 2014
Dag 2 is al achter de rug en het gaat echt super snel. Ook de tijd, wanneer ik moet observeren (of eigenlijk meer moet begeleiden).
Toen ik deze ochtend in de klas kwam, kreeg ik meteen heel
veel knuffels van de kleuters. ‘Juffrou Melissa, goeiemôre môre’ -) Zo fijn en
dit al vanaf de tweede dag, zonder dat ik al les heb moeten geven en eigenlijk
gewoon maar aanwezig ben geweest in de klas.
Vandaag kon ik het hele onthaal eens observeren. Dit was
voor mij ideaal, want later die voormiddag vertelde juf Verosca mij dat ze
vrijdag niet aanwezig zal zijn op school. (Hoogst waarschijnlijk zal ik dus de
klas moeten overnemen.)
Juf Verosca bracht vandaag wel de begrippen ‘gisteren, morgen, eergisteren en overmorgen’ aan. Zoals ik vermoed had bleek dit dus helemaal niet goed begrepen te zijn bij de kleuters. Ze hebben helemaal geen besef van wat ze aan het opzeggen zijn. Ik heb ondertussen al wat zitten nadenken en het één en ander gevonden om dit beter aan te brengen en te leren (voor moest ik eventueel vrijdag de klas mogen overnemen).
Na de liedjes, bracht ze een nieuw cijfer aan ‘3’. Ze liet de kleuters verschillende voorwerpen tellen tot drie, drie voorwerpen nemen, drie keer springen of stampen … Leuke maniertjes om hen aan te leren dus. Ook koppelde ze er wat beweging aan en liet hen het cijfer ‘3’ maken met hun lichaam: samenwerking werd dus gestimuleerd en vond ik zeer positief. Alleen merk je al gauw op dat kleuters hier niet zo samenwerkend ingesteld zijn. Het liep dus niet zo van een leien dakje.
Ik werd dus aangenaam verrast door juf Verosca. Alleen was dit van korte duur …
Juf Verosca bracht vandaag wel de begrippen ‘gisteren, morgen, eergisteren en overmorgen’ aan. Zoals ik vermoed had bleek dit dus helemaal niet goed begrepen te zijn bij de kleuters. Ze hebben helemaal geen besef van wat ze aan het opzeggen zijn. Ik heb ondertussen al wat zitten nadenken en het één en ander gevonden om dit beter aan te brengen en te leren (voor moest ik eventueel vrijdag de klas mogen overnemen).
Na de liedjes, bracht ze een nieuw cijfer aan ‘3’. Ze liet de kleuters verschillende voorwerpen tellen tot drie, drie voorwerpen nemen, drie keer springen of stampen … Leuke maniertjes om hen aan te leren dus. Ook koppelde ze er wat beweging aan en liet hen het cijfer ‘3’ maken met hun lichaam: samenwerking werd dus gestimuleerd en vond ik zeer positief. Alleen merk je al gauw op dat kleuters hier niet zo samenwerkend ingesteld zijn. Het liep dus niet zo van een leien dakje.
Ik werd dus aangenaam verrast door juf Verosca. Alleen was dit van korte duur …
Na het onthaal verdeelde zij de kleuters terug aan hun
tafels. Elk tafel mocht iets anders doen: puzzelen, boetseren rond het cijfer ‘3’
en met blokken een huis proberen bouwen. Met één groepje ging ze op de mat
zitten. Ik mocht/ ging de drie tafels begeleiden. Maar tijdens mijn begeleiden,
schrok ik toch wel van haar. Zij liet de kleuters gewoon maar wat liggen op de
mat en zat wat te sms’en aan haar bureau. Af en toe keek ze eens rond en vroeg
aan mij of de kleuters goed bezig waren en vroeg hoeveel punten ik hen zou
geven. Blijkbaar moest ze de kleuters observeren en hen een score geven.
Nu met mijn beste wiskunde skills, liet ik de kleuters eerder een logispel spelen. ‘Kan jy vir my een groot huis bouw? Kan jy vir my een huis bouw met dieselfde vorm maar een bietjie kleiner?, Kan jy vir my een groot rooi huis bouw?’ enz. Zo kon ik zelf wat differentiëren bij kleuters en nagaan wie het al dan niet goed begrepen had. Ik probeerde hen juist te beoordelen, maar vond het wel jammer dat zij zelf ook niet veel moeite deed.
Nu met mijn beste wiskunde skills, liet ik de kleuters eerder een logispel spelen. ‘Kan jy vir my een groot huis bouw? Kan jy vir my een huis bouw met dieselfde vorm maar een bietjie kleiner?, Kan jy vir my een groot rooi huis bouw?’ enz. Zo kon ik zelf wat differentiëren bij kleuters en nagaan wie het al dan niet goed begrepen had. Ik probeerde hen juist te beoordelen, maar vond het wel jammer dat zij zelf ook niet veel moeite deed.
Ook hier gaan de kleuters werken op de computers. Vooraleer
ons kon gaan, moest ik eerst eens gaan horen om welk uur precies het onze beurt
was. Nu was ik nog nooit in de computerklas geweest en wist ik deze ook niet
zijn. Het was ook juist speeltijd voor de lagere school, toen ik over de
speelplaats liep werd ik opnieuw met grote ogen bekeken en vlogen er letterlijk
kinderen in mijn armen om mij een knuffel te geven. Zo grappig en leuk, want ik
ken die kinderen niet en omgekeerd zij mij! Eén kind vroeg mijn naam. Ik
vertelde het haar en ze liep lachend weg. Eens ik de computerklas gevonden had,
bleek dat menr. Philander er niet was en dus wist ik nog steeds niet om welk
uur ons daar aanwezig moest zijn. Ik keerde terug naar de kleuterklas. Onderweg
naar, hoorde ik opeens op de speeltijd (precies van overal) ‘juffrou Melissa
hallo’. Ik zwaaide maar eens, al had ik helemaal geen idee van waar het kwam.
-) Die kinderen zijn echt de max!
Net zoals in Paarl, werken de kleuters hier ook op de
computer. Ze krijgen wiskundespelletjes om kleuren en vormen te leren. Om te
leren associëren enz. Veel kleuters zaten eigenlijk maar wat te knoeien. Ik zag
dat een paar kleuters niet met de computermuis konden werken, ik installeerde
me naast hen en samen probeerde we de wiskunde oefening te maken. Die
schuif-klik coördinatie is niet zo vanzelfsprekend bij hen, alsook naar het computerscherm
kijken en terwijl voort bewegen met de computermuis. Ik probeerde te helpen
waar ik kon, want juf Verosca zat liever haar facebook te controleren.
Natuurlijk doordat ik de ene kleuter hielp, wou de andere ook geholpen worden
.. Het was een beetje druk, maar leuk om te doen!
Wanneer de school gedaan was, ben ik eens gaan horen bij
Charlene of zij mij al iets meer kon vertellen voor mijn observaties over
kleuters met wat motorische achterstand. Zij was het vandaag vergeten vragen,
maar gaat morgenvroeg er meteen werk van maken. Want ik zou eigenlijk heel
graag morgen al een paar kinderen eens observeren. Zo weet ik waar er problemen
zijn en kan ik al enkele bewegingsopdrachten bedenken voor hen. Dit kan ik dan verder
uitwerken in de vakantie, volgende week, zodat ik erna het kan omzetten in praktijk.
Charlene heeft ook kei veel recuperatiemateriaal staan zoals doppen, flessen,
houten blokjes enz. waarmee ik de kleuters kan laten bewegen. Ideaal dus! Want
alles moet duurzaam wezen en kosteloos.
Morgenmiddag gaan we de township naast de school bezoeken.
Spannend, maar ook wel een beetje dubbel! Want vele kinderen zullen we daar
opnieuw tegenkomen die op de school zitten. Het zal met grote ogen kijken
worden …
Tot morgen met weer een nieuw verhaal … XOXO
Klapmuts Primary is een begin van een groot avontuur …
22 april 2014
Na vier weken elke schooldag kei vroeg op te staan, mocht ik
eindelijk nu eens langer slapen. Gedaan met om 06u00 op te staan en hallo naar
07u00!
Ik werd dus wakker en meteen voelde ik het al vanbinnen:
zenuwen. Ik wist echt niet goed wat er mij te wachten stond. Klapmuts Primary
is een grote school, 1500 zwart- en bruinleerlingen. Dat kan al tellen
natuurlijk …
Iedereen was op tijd klaar en we stonden geduldig te wachten op Jeaniva. Jeaniva is ook een juf in de graad R in Klapmuts. Zij gaat ons de komende weken elke ochtend naar de school rijden en terug naar huis. We kunnen niet met Charlene meerijden, omdat zij al om 07u00 op de school aanwezig moet zijn. Het was een aangename kennismaking, een jonge en sympathieke vrouw.
Iedereen was op tijd klaar en we stonden geduldig te wachten op Jeaniva. Jeaniva is ook een juf in de graad R in Klapmuts. Zij gaat ons de komende weken elke ochtend naar de school rijden en terug naar huis. We kunnen niet met Charlene meerijden, omdat zij al om 07u00 op de school aanwezig moet zijn. Het was een aangename kennismaking, een jonge en sympathieke vrouw.
Toen we naar de school reden, kon je de kinderen langs de
weg en vanuit de velden al te voet zien stappen. Eens de auto geparkeerd,
moesten we wel uit de auto stappen en toen begon het al. Alle kinderen keken en
keken naar ons. Het leek net alsof we ‘celebrity’s’ waren. We waren een beetje
laat op de school, want Jeaniva was wat laat om ons te halen, en dus ook op de
algemene personeelsvergadering die ook hier elke ochtend gepland staat. Het was
aankomen en meteen voor het hele leerkrachten team ‘hallo ons es die studenten
van België’ zeggen. De directeur menr. Ron Frans was heel opgetogen en
vriendelijk. Helaas hebben we enkel op de personeelsvergadering hem even snel
kunnen spreken, want erna zijn we hem niet meer tegengekomen en hadden we de
tijd niet meer om dag te gaan zeggen. Hopelijk lukt ons dit morgen …
Nu na deze verwelkoming in de personeelskamer, werden we
naar de bibliotheek gestuurd. Daar was mevr. Rhode om ons wegwijs te maken door
de school. Ze stelde ons snel voor aan de twee leraren naast de bibliotheek,
waarbij we steeds terecht kunnen voor kopietjes te laten nemen. Erna ging ze
met ons naar de klassen, waar we de komende week les mogen geven.
Klapmuts Primary is echt een mooie en grote school, dit zou je eerst niet verwachten omdat de school helemaal vlak naast een township ligt.
Klapmuts Primary is echt een mooie en grote school, dit zou je eerst niet verwachten omdat de school helemaal vlak naast een township ligt.
Ik werd gedropt door mevr. Rhode bij juf Verosca. Zij is nog
een jonge kleuterleidster en staat nog maar drie jaar in het werkveld. Het was
spannend. Ik kwam de klas binnen en meteen alle kleuters keken naar mij alsof
ze … tja, ik ben een witmens met blonde haren. De enige die anders is tussen
hen!
Juf Verosca was al gestart met het onthaal, dus ging ik snel en stil een plaatsje nemen achter de kleuters. Ze deed allerlei dezelfde gewoontes als van bij ons in België. De dagen van de week kwamen aan bod, welke dag het vandaag was, de maanden en seizoenen. Alleen was ze zelf denk ik een beetje in de war want ze bleef het steeds over ‘maandag’ hebben terwijl we eigenlijk al dinsdag zijn. Nu goed, vergissen is natuurlijk menselijk. De kleuters hadden het hier wel duidelijk moeite mee. Het liedje konden ze foutloos meezingen, maar ik heb mijn twijfels of de kleuters wel weten welke dag het morgen zou zijn of welke dag het eergisteren was. Hier ga ik morgen eens opletten, wanneer zij die vraag zou stellen. Ik denk moest ze visueel materiaal aanbrengen of er terwijl meewerken, het beter zou gememoriseerd kunnen worden door de kleuters. Dit kan ik morgen verder observeren en kan ik misschien proberen aanbrengen, wanneer ik eens een lesje mag geven. Want later die voormiddag toonde juf Verosca wel veel interesse om nieuwe manieren te leren om bv. doeliedjes aan te brengen in haar klas of hoe ze met een klaspop moet werken. Zij heeft nog geen klaspop gekregen en gaf dus al een subtiele hint om één van onze handpoppen aan haar te schenken. Ik ben er nog niet meteen op ingegaan, want ik weet nog niet precies welke juffen allemaal ook nog een handpop moeten krijgen. Dit zal Charlene deze avond nog verder voor ons verduidelijken.
Juf Verosca was al gestart met het onthaal, dus ging ik snel en stil een plaatsje nemen achter de kleuters. Ze deed allerlei dezelfde gewoontes als van bij ons in België. De dagen van de week kwamen aan bod, welke dag het vandaag was, de maanden en seizoenen. Alleen was ze zelf denk ik een beetje in de war want ze bleef het steeds over ‘maandag’ hebben terwijl we eigenlijk al dinsdag zijn. Nu goed, vergissen is natuurlijk menselijk. De kleuters hadden het hier wel duidelijk moeite mee. Het liedje konden ze foutloos meezingen, maar ik heb mijn twijfels of de kleuters wel weten welke dag het morgen zou zijn of welke dag het eergisteren was. Hier ga ik morgen eens opletten, wanneer zij die vraag zou stellen. Ik denk moest ze visueel materiaal aanbrengen of er terwijl meewerken, het beter zou gememoriseerd kunnen worden door de kleuters. Dit kan ik morgen verder observeren en kan ik misschien proberen aanbrengen, wanneer ik eens een lesje mag geven. Want later die voormiddag toonde juf Verosca wel veel interesse om nieuwe manieren te leren om bv. doeliedjes aan te brengen in haar klas of hoe ze met een klaspop moet werken. Zij heeft nog geen klaspop gekregen en gaf dus al een subtiele hint om één van onze handpoppen aan haar te schenken. Ik ben er nog niet meteen op ingegaan, want ik weet nog niet precies welke juffen allemaal ook nog een handpop moeten krijgen. Dit zal Charlene deze avond nog verder voor ons verduidelijken.
Eigenlijk heb ik vandaag veel gelijkaardige manieren van
lesgeven gezien, zoals wij het doen in België. Ik was dus aangenaam verrast.
Het thema deze week en de week na de vakantie is ‘mijn huis / My huis’. Juf Verosca bracht wat wiskunde aan: welk vorm heeft een huis. Nadien mochten alle kleuters wat ‘spelen’ in de hoekjes of beter gezegd aan de tafels. Ik mocht de creatafel begeleiden, kleuters moesten een A3-papier beschilderen in één kleur. Later mocht ik nog een keer een activiteit begeleiden en dat was een schrijfopdracht. Kleuters hadden de letter 'S' aangeleerd. Dit moesten ze naschrijven op een werkblad, waarop ik al gereed in een stippenlijn de letter ‘S’ had geschreven. Ja hoor, juf Verosca had me aan het werk gezet maar ik vond dit helemaal niet erg.
Het thema deze week en de week na de vakantie is ‘mijn huis / My huis’. Juf Verosca bracht wat wiskunde aan: welk vorm heeft een huis. Nadien mochten alle kleuters wat ‘spelen’ in de hoekjes of beter gezegd aan de tafels. Ik mocht de creatafel begeleiden, kleuters moesten een A3-papier beschilderen in één kleur. Later mocht ik nog een keer een activiteit begeleiden en dat was een schrijfopdracht. Kleuters hadden de letter 'S' aangeleerd. Dit moesten ze naschrijven op een werkblad, waarop ik al gereed in een stippenlijn de letter ‘S’ had geschreven. Ja hoor, juf Verosca had me aan het werk gezet maar ik vond dit helemaal niet erg.
Tijdens deze activiteiten door viel het me zeer op dat het
enthousiasme van juf Verosca soms wel ver te zoeken was. En dit vond ik
eigenlijk wel jammer, want ze is maar een paar jaar ouder dan mij en zou
eigenlijk nog zoveel energie moeten hebben en dynamisch moeten wezen! Ook haar
expressiviteit was ver te zoeken, zo was er een groot contrast met mij naast
haar. Ik kon het niet helpen om van mezelf al mimiek te gebruiken en van mijn
lichaamstaal. De kleuters zijn dit niet gewoon en het duurde dus een tijdje
vooraleer ze spontaan de juiste reactie uitte. Ik minder men enthousiasme een
beetje en naarmate het einde van de schooldag (13u15) waren de kleuters mij al
gewoon. Ik kreeg knuffels, ze wouden mij handjes geven en konden het niet laten
om mijn haren te strelen. ‘Jy het die hare van die poppe’. Ik kon me niet
inhouden van lachen.
Ik was wel even geschrokken toen een kleuter mij een penseel
kwam geven en zeggen dat ik de andere moest slaan, omdat zij niet aan het
luisteren was. Ik stond even verbaasd, maar nam meteen de penseel en legde die
terug op zijn plaats. Ik heb wijselijk dit genegeerd en tegen de kleuter gezegd
dat ze moest luisteren naar juf Verosca.
Maar in de namiddag schrok ik toch opnieuw, toen ik in de bibliotheek één van de bibliothecarissen een leerling mep zag geven met een lat en de vlakke hand. Niet alleen het fysieke, maar ook het emotionele hier in Klapmuts ondervond ik vandaag. Eén kleuter, was zo moe en had niets van eten mee. Overal zou ze bijna in slaap gevallen zijn en vroeg ook een paar keer aan mij of ik geen stukje brood voor haar had. Een geluk dat iedereen op het einde van de schooldag een appel krijgt om mee te nemen naar huis. Ik was zo blij voor haar, want ik heb een groot vermoeden dat zij thuis niets of weinig zal te eten krijgen. Al van dag één werd ik dus geconfronteerd met (soms) de harde gewoontes van leerkrachten in Zuid-Afrika.
Maar in de namiddag schrok ik toch opnieuw, toen ik in de bibliotheek één van de bibliothecarissen een leerling mep zag geven met een lat en de vlakke hand. Niet alleen het fysieke, maar ook het emotionele hier in Klapmuts ondervond ik vandaag. Eén kleuter, was zo moe en had niets van eten mee. Overal zou ze bijna in slaap gevallen zijn en vroeg ook een paar keer aan mij of ik geen stukje brood voor haar had. Een geluk dat iedereen op het einde van de schooldag een appel krijgt om mee te nemen naar huis. Ik was zo blij voor haar, want ik heb een groot vermoeden dat zij thuis niets of weinig zal te eten krijgen. Al van dag één werd ik dus geconfronteerd met (soms) de harde gewoontes van leerkrachten in Zuid-Afrika.
Nadien kwam Charlene gezellig bij ons wat zitten om te horen hoe onze dag geweest was. Leentje staat bij haar in de klas, dus van haar wist ze het al. Maar ze was zeer benieuwd naar wat ik te vertellen had. Ze schrok wel over wat ik te vertellen had over juf Verosca. Blijkbaar heeft zij vandaag allerlei activiteiten gedaan die niet in de ‘beplanning’ stond. Ik vind het persoonlijk wel wat jammer dat ik niet bij Charlene sta, want dit zou heel goed geweest zijn voor mijn thesis. In haar klas zijn er heel wat kleuters waarbij de grote en de fijne motoriek helemaal nog niet goed ontwikkeld is. Dus moest ik dit allemaal kunnen observeren kan ik zeker opdrachten en activiteiten uitwerken om hen hieraan te helpen en dit d.m.v. natuurlijke en duurzame materialen. Charlene ging een oplossing zoeken en ik hoop dat ze deze vindt, anders zou het wel heel slecht uitkomen voor mij en de thesis!
Dit was zo wat mijn dagje. Al een hele boterham, maar heb al
zin in morgen en meer!
Ik denk dat naar één van de films ga kijken die ik als cadeautje heb gekregen van Kim, enige voorkeuren?
Ik denk dat naar één van de films ga kijken die ik als cadeautje heb gekregen van Kim, enige voorkeuren?
Groetjies en tot de volgende! XOXO
Geen opmerkingen:
Een reactie posten